1. Sztuka to wołanie duszy.
Nie tworzę, by dekorować rzeczywistość. Tworzę, by ją przebudzić. Sztuka to nie ozdoba – to ślad duszy. Mojej, Twojej, naszej.
To głos, który wychodzi spod skóry, z ciemnego lasu serca, z głębi istnienia.
„Zbierajcie róże póki możecie”
— Carpe Diem, „Stowarzyszenie Umarłych Poetów”
2. Sztuka ma być obecna.
Nie zamykam jej w ramach galerii. Sztuka ma oddychać z człowiekiem, w jego domu, w dłoniach, na skórze, w spojrzeniu. Ma być obecna jak ogień w domu: czasem dzika, czasem czuła. Ale zawsze – prawdziwa.
„Sztuka powinna być jak woda – dla wszystkich.”
— anonimowe przysłowie, przekaz tradycji ludowej
3. Każdy może tworzyć.
Nie wierzę w podział na artystów i „zwykłych ludzi”. Każdy nosi w sobie pieśń, kolor, rytm. Każdy może malować swoją duszą.
Moja twórczość otwiera drzwi – nie tylko do patrzenia, ale do tworzenia razem.
„Wszyscy jesteśmy w pewnym sensie artystami. Sztuka to nasze istnienie.”
— Sinobrody, Kurt Vonnegut
4. Moja sztuka to rytuał.
Każdy obraz, każdy znak, to nie tylko forma – to intencja. Tworzę jak kobieta, która pamięta pieśni przodków. Tworzę z miejsc świętych, z ran, z przemian.
Sztuka jest dla mnie formą uzdrawiania. I połączenia.
„Słuchaj głosu swojego serca, ono zna drogę.”
— Pocahontas (Disney)
5. Wierność duszy, nie modzie.
Nie tworzę dla trendów. Tworzę w zgodzie z moim rytmem, z moim światem symbolicznym.
Kolory i kształty przychodzą do mnie jak sny – nie wybieram ich, lecz witam.
„By zobaczyć świat takim, jakim jest naprawdę, trzeba czasem przestać patrzeć oczami.”
— Avatar (Maya Neytiri)
6. Wizjonerstwo to zobaczyć więcej.
Bycie artystką to widzenie tego, co jeszcze niewidzialne. Jestem wizjonerką. Widzę to, co dopiero chce się narodzić. I oddaję temu formę.
Nie wszystko da się powiedzieć słowami. Dlatego maluję.
„Poeci nie żyją po to, by być zrozumiani. Żyją, by być odczuwani.”
— Stowarzyszenie Umarłych Poetów
✸ „Jestem wizjonerką z dzikiego lasu. Przychodzę, by przypomnieć Ci o Twojej duszy.”